Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

adhibēre altĕri

  • 1 frenum

    frēnum, ī n. (pl. преим. freni, редко frena)
    1) удила, узда
    f. remittere (dare) O — отпускать поводья, давать волю
    inhibēre (ducere) f. L — натягивать поводья, сдерживать, осаживать
    frenos mordēre погов. C, Sen — закусить удила, перен. оказать сопротивление, но тж. St покориться
    adhibēre altĕri calcaria, alteri frenos погов. C — подстрекать одного, сдерживать другого
    2) запряжённая колесница, запряжка St, Sil
    3) анат. уздечка CC
    4) pl. скрепы, скрепления, связь ( tecti saxea frena St)

    Латинско-русский словарь > frenum

  • 2 calcar

    calcar, āris, n. (calx), der Sporn, I) der Sporn des Reiters, A) eig.: equo calcaria subdere, dem Pferde die Sporen geben, Liv.: u. so equum calcaribus incendere, Hirt. b. G., concitare, Liv. u. Curt., stimulare, Val. Max. scherzh., ventus buccas vehementius sufflare et calcar admovere, Varr. fr. – Sprichw., addere calcaria sponte currenti, d.i. jmd. zu etw. antreiben, was er schon von selbst tut, Plin. ep. 1, 8, 1. – B) übtr., der Sporn = der Antrieb, die Anregung, der Reiz, α) Sing.: immensum gloria calcar habet, Ov.: (iram) calcar ait esse virtutis, Sen.: anticipate atque addite calcar, Varr. fr.: ascribit etiam et quasi calcar admovet, intercessisse se etc., Cic.: vatibus addere calcar, Hor.: temeritati frenos iniectos, ignaviae subditum calcar, Sen. – β) gew. Plur.: alter frenis eget, alter calcaribus, Cic.: alteri calcaria adhibere, alteri frenos, Cic.: se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere, Cic. – II) der Sporn am Fuße des Hahns, Col. 8, 2, 8.

    lateinisch-deutsches > calcar

  • 3 calcar

    calcar, āris, n. (calx), der Sporn, I) der Sporn des Reiters, A) eig.: equo calcaria subdere, dem Pferde die Sporen geben, Liv.: u. so equum calcaribus incendere, Hirt. b. G., concitare, Liv. u. Curt., stimulare, Val. Max. scherzh., ventus buccas vehementius sufflare et calcar admovere, Varr. fr. – Sprichw., addere calcaria sponte currenti, d.i. jmd. zu etw. antreiben, was er schon von selbst tut, Plin. ep. 1, 8, 1. – B) übtr., der Sporn = der Antrieb, die Anregung, der Reiz, α) Sing.: immensum gloria calcar habet, Ov.: (iram) calcar ait esse virtutis, Sen.: anticipate atque addite calcar, Varr. fr.: ascribit etiam et quasi calcar admovet, intercessisse se etc., Cic.: vatibus addere calcar, Hor.: temeritati frenos iniectos, ignaviae subditum calcar, Sen. – β) gew. Plur.: alter frenis eget, alter calcaribus, Cic.: alteri calcaria adhibere, alteri frenos, Cic.: se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere, Cic. – II) der Sporn am Fuße des Hahns, Col. 8, 2, 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calcar

  • 4 frena

    frēnum or fraenum, i, n., and more freq. (cf. Neue, Formenl. 1, 567; and v. infra), plur. heterocl. frēni, ōrum, m., and mostly poet. frēna, ōrum, n. [root dhar-; Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; Gr. thra-, in thrênus, thronos; Lat. frētus], a bridle, curb, bit (syn.: lupi, lupata).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    aurei freni,

    Curt. 4, 13 med.; so nom. freni, id. 7, 10 fin.; cf. under II.; acc. frena, Verg. A. 4, 135; 5, 818; Ov. M. 15, 519; id. Am. 3, 4, 16:

    non domito frenos ore momordit equus,

    Tib. 1, 3, 42; so,

    frenos: equus, equa, quae frenos recipere solet,

    Cic. Top. 8, 36; Varr. R. R. 2, 7, 12; Verg. G. 3, 184; Liv. 1, 48, 6; Sen. Tranq. 15 fin. al.:

    moderarier hunc (equum) frenis,

    Lucr. 5, 1298; so,

    frenis,

    id. 5, 1317; Verg. A. 11, 719; 889; 12, 372; Hor. S. 1, 1, 91; Ov. M. 5, 643; Liv. 1, 14 fin.:

    equum cogere frenos pati,

    Phaedr. 4, 3, 9:

    frenos et strata equorum Pelethronium (invenisse),

    Plin. 7, 56, 57, § 202 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    frenumque (equus) recepit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 10, 36:

    non frenum depulit ore,

    id. ib. 1, 10, 38.—
    b.
    Prov.: frenum mordere, to take the bit in one's teeth, i. e. to offer opposition, to resist: si frenum momorderis peream, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 23, 2; cf.:

    sed ut mones, frenum momordi,

    Cic. ib. 11, 24, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Like our terms bridle and curb, i. q. means of guiding or governing, restraint, check, limit.
    (α).
    Plur.:

    rerum freni,

    the reins of dominion, Sil. 1, 240:

    freni sunt injecti vobis, Quirites, nullo modo perpetiendi: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis,

    Val. Max. 2, 9, 5; cf.:

    freni domitarum gentium,

    Curt. 7, 10 fin.:

    ne Lycurgi quidem disciplina tenuit illos in hominibus Graecis frenos,

    Cic. Rep. 2, 33:

    ut Isocratem in acerrimo ingenio Theopompi et lenissimo Ephori dixisse traditum est, alteri se calcaria adhibere, alteri frenos,

    id. Brut. 56, 204:

    Mutinam illi exsultanti tamquam frenos furoris injecit,

    id. Phil. 13, 9, 20:

    date frenos impotenti naturae et indomito animali,

    give the reins to, allow full scope to, Liv. 34, 2, 13; so,

    frenos furentibus ira Laxat,

    Luc. 7, 125:

    impone felicitati tuae frenos,

    put on, Curt. 7, 8 fin.:

    imperii frena tenere sui,

    Ov. Tr. 2, 42:

    frena imperii moderari,

    id. P. 2, 9, 33:

    capere,

    id. ib. 4, 13, 27:

    frena licentiae inicere,

    Hor. C. 4, 15, 10:

    pone irae frena modumque, Pone et avaritiae,

    Juv. 8, 88:

    subiit leges et frena momordit Ille solutus amor,

    i. e. submitted to, Stat. S. 1, 2, 28:

    quod dicebat Isocrates, se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere,

    Cic. de Or. 3, 9, 36; Quint. 2, 8, 11; cf. above the passage Cic. Brut. 56, 204:

    alter, uti dixit Isocrates in Ephoro et Theopompo, frenis eget, alter calcaribus,

    id. Att. 6, 1, 12:

    non solum frenis sed etiam jugo accepto,

    Liv. 37, 36, 5:

    animum rege: qui nisi paret, Imperat: hunc frenis, hunc tu compesce catenā,

    Hor. Ep. 1, 2, 63:

    jam vaga prosiliet frenis natura remotis,

    id. S. 2, 7, 74.—
    (β).
    Sing.:

    ni frenum accipere et victi parere fatentur,

    Verg. A. 12, 568:

    voluptates tenere sub freno,

    Sen. Ep. 23 med.
    B.
    Poet., horse, steed, charger:

    eques aptus frenis,

    Prop. 4 (5), 10, 19:

    portarumque moras frenis assultat et hastis,

    Stat. Th. 11, 243.—
    C.
    In gen.
    1.
    That which holds things together, a band (post-Aug. and rare):

    absiliunt pontes tectique trementis Saxea frena labant, etc.,

    the stone bands, ties, Stat. Th. 10, 880.—
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > frena

  • 5 frenum

    frēnum or fraenum, i, n., and more freq. (cf. Neue, Formenl. 1, 567; and v. infra), plur. heterocl. frēni, ōrum, m., and mostly poet. frēna, ōrum, n. [root dhar-; Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; Gr. thra-, in thrênus, thronos; Lat. frētus], a bridle, curb, bit (syn.: lupi, lupata).
    I.
    Lit.
    (α).
    Plur.:

    aurei freni,

    Curt. 4, 13 med.; so nom. freni, id. 7, 10 fin.; cf. under II.; acc. frena, Verg. A. 4, 135; 5, 818; Ov. M. 15, 519; id. Am. 3, 4, 16:

    non domito frenos ore momordit equus,

    Tib. 1, 3, 42; so,

    frenos: equus, equa, quae frenos recipere solet,

    Cic. Top. 8, 36; Varr. R. R. 2, 7, 12; Verg. G. 3, 184; Liv. 1, 48, 6; Sen. Tranq. 15 fin. al.:

    moderarier hunc (equum) frenis,

    Lucr. 5, 1298; so,

    frenis,

    id. 5, 1317; Verg. A. 11, 719; 889; 12, 372; Hor. S. 1, 1, 91; Ov. M. 5, 643; Liv. 1, 14 fin.:

    equum cogere frenos pati,

    Phaedr. 4, 3, 9:

    frenos et strata equorum Pelethronium (invenisse),

    Plin. 7, 56, 57, § 202 et saep.—
    (β).
    Sing.:

    frenumque (equus) recepit, etc.,

    Hor. Ep. 1, 10, 36:

    non frenum depulit ore,

    id. ib. 1, 10, 38.—
    b.
    Prov.: frenum mordere, to take the bit in one's teeth, i. e. to offer opposition, to resist: si frenum momorderis peream, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 23, 2; cf.:

    sed ut mones, frenum momordi,

    Cic. ib. 11, 24, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Like our terms bridle and curb, i. q. means of guiding or governing, restraint, check, limit.
    (α).
    Plur.:

    rerum freni,

    the reins of dominion, Sil. 1, 240:

    freni sunt injecti vobis, Quirites, nullo modo perpetiendi: alligati et constricti estis amaro vinculo servitutis,

    Val. Max. 2, 9, 5; cf.:

    freni domitarum gentium,

    Curt. 7, 10 fin.:

    ne Lycurgi quidem disciplina tenuit illos in hominibus Graecis frenos,

    Cic. Rep. 2, 33:

    ut Isocratem in acerrimo ingenio Theopompi et lenissimo Ephori dixisse traditum est, alteri se calcaria adhibere, alteri frenos,

    id. Brut. 56, 204:

    Mutinam illi exsultanti tamquam frenos furoris injecit,

    id. Phil. 13, 9, 20:

    date frenos impotenti naturae et indomito animali,

    give the reins to, allow full scope to, Liv. 34, 2, 13; so,

    frenos furentibus ira Laxat,

    Luc. 7, 125:

    impone felicitati tuae frenos,

    put on, Curt. 7, 8 fin.:

    imperii frena tenere sui,

    Ov. Tr. 2, 42:

    frena imperii moderari,

    id. P. 2, 9, 33:

    capere,

    id. ib. 4, 13, 27:

    frena licentiae inicere,

    Hor. C. 4, 15, 10:

    pone irae frena modumque, Pone et avaritiae,

    Juv. 8, 88:

    subiit leges et frena momordit Ille solutus amor,

    i. e. submitted to, Stat. S. 1, 2, 28:

    quod dicebat Isocrates, se calcaribus in Ephoro, contra autem in Theopompo frenis uti solere,

    Cic. de Or. 3, 9, 36; Quint. 2, 8, 11; cf. above the passage Cic. Brut. 56, 204:

    alter, uti dixit Isocrates in Ephoro et Theopompo, frenis eget, alter calcaribus,

    id. Att. 6, 1, 12:

    non solum frenis sed etiam jugo accepto,

    Liv. 37, 36, 5:

    animum rege: qui nisi paret, Imperat: hunc frenis, hunc tu compesce catenā,

    Hor. Ep. 1, 2, 63:

    jam vaga prosiliet frenis natura remotis,

    id. S. 2, 7, 74.—
    (β).
    Sing.:

    ni frenum accipere et victi parere fatentur,

    Verg. A. 12, 568:

    voluptates tenere sub freno,

    Sen. Ep. 23 med.
    B.
    Poet., horse, steed, charger:

    eques aptus frenis,

    Prop. 4 (5), 10, 19:

    portarumque moras frenis assultat et hastis,

    Stat. Th. 11, 243.—
    C.
    In gen.
    1.
    That which holds things together, a band (post-Aug. and rare):

    absiliunt pontes tectique trementis Saxea frena labant, etc.,

    the stone bands, ties, Stat. Th. 10, 880.—
    2.

    Lewis & Short latin dictionary > frenum

  • 6 adhibeo

    ad-hibeo, buī, bitum, ēre (ad u. habeo), hinhalten, I) im allg., hinhalten, hinwenden, hinrichten, huc adhibete aures, Plaut.: vultum ad alqm, Ov.: tibias ad os, Gell.: medicas manus ad vulnera, auflegen auf usw., Ov.: manus genibus, mit den Händen umschlingen, Ov.: u. im Bilde, manus vectigalibus, Hand legen an usw. = sich vergreifen an usw., Cic.: alteri calcaria, alteri frenos, den Sp. einlegen, den Z. ansetzen (bildl.), Cic. – vincula captis, anlegen, Ov. – m. abstr. Objj. amorem procul, fernhalten, Plaut.: vostrum animum adhiberi volo, Plaut.: animos adhibete (als Parenthese), merket auf, Verg. u. Ov.: adhibete animos (merket auf) et mentes vestras, non solum aures, ad haruspicum vocem admovete, Cic.: vacuas aures mihi et te (= animum tuum) adhibe veram ad rationem, leih mir ein müßiges Ohr u. merk auf die Lehre der Wahrheit, Lucr.: adh. vocem precesque, laute Bitten anbringen, Tac.

    II) insbes.: A) zu etw. als Beigabe, als Beihilfe usw. dazunehmen: a) eine Sache: ad panem nihil praeter nasturtium, Cic.: tympanum, Plaut. – m. abstr. Objj., etw. zu etw. hinzuziehen, mit etw. verbinden, vereinigen, ad domesticum morem hanc a Socrate adventiciam doctrinam, Cic.: quattuor initiis quintam naturam, Cic.: studio adhibito atque usu, Cic. – b) eine Pers. einem beigeben, quemquam heredem fratri, ICt.

    B) zu einem bestimmten Zweck hinhalten, d.i. a) einen Ggstd. (Sache od. lebendes Wesen) als Mittel an jmd. od. etw. hinrichten, ihm entgegenbringen, jmdm. od. einer Sache beibringen, bei jmd. od. etw. in Anwendung bringen, anwenden, verwenden, nehmen, u. eine Denk- u. Handlungsweise gegen jmd. od. bei etw. üben, beweisen, zeigen, odores ad deos, ut etc., Cic.: orationem ad vulgus, richten, Cic.: u. so alci sermonem, Cic.: dis cultus, honores, preces, Cic.: alci fictum ad eius voluntatem sermonem, jmdm. entgegenbringen (auftischen, damit aufwarten), Cic.: aegro medicinam, Cic.: alci consolationem litteris, Cic.: alci vim, antun, Cic.: nutrices puero, Gell.: omnes illi motus, quos orator adhibere volet iudici, Cic. – officium erga alqm, reverentiam adversus deos, Cic.: saevitiam in famulos, Cic. – nutrices ad praebendum lactem. Gell.: omnes machinas ad tenendum adulescentem, Cic.: plus studii, quam ille, ad dicendum, Cic.: et tempus et diligentiam ad considerandas res, Cic. – equum admissurae, nehmen zur usw., Col.: morbis remedia od. curationes, Cic.: modum vitio, sumptibus, ein Maß setzen, Cic. u. Suet.: memoriam contumeliae, ein G. haben für usw., Nep.: belli necessitatibus patientiam, Ausdauer zeigen für usw., Liv. – u. mit in u. Abl. = in od. bei etw., iambum in fabulis, Cic.: sermonem in poculis, führen, Cic.: in amicorum periculis fidem et diligentiam, Cic.: in me consolando non mediocrem ipse animi dolorem adhibuisti, Cic.: u.m. bl. Acc., tantum cibi et potionis, ut etc., Cic.: studium atque aures (= aurium iudicium), Cic.: modum quendam, Cic.: fidem, Redlichkeit zeigen, üben, Plaut. u. Cic. – b) eine Pers. zu etwas (als Helfer, Beistand, Berater, Teilnehmer) heranziehen, zuziehen, zulassen, Dianam ad partus, Cic.: alqm ad ministerium dapemque, Liv.: alqm in partem periculi, Ov.: alqm in auxilium, Iustin. – so bes. alqm in od. ad consilium, ad deliberationem, zur Beratung ziehen (zuziehen), zulassen, zu Rate ziehen, Cic. u. Caes.: u. so alqm consilio, Caes. – alqm in convivium, zur Tafel ziehen, Cic.: u. so alqm convivio, Liv., cenae, Suet.: servum honoris causā mensae suae die festo, Col.: penates epulis, Verg.: u. alteris te mensis deum, von der Libation beim Nachtisch, Hor. – dah. oft bl. adhibere alqm, jmd. als Helfer, Berater, Verteidiger, Teilnehmer, Augen- u. Ohrenzeugen, Begleiter, Zuhörer zuziehen, zur Mitwirkung heranziehen, zu Hilfe nehmen, zur Hilfe brauchen, vorführen, mitnehmen, od. -bringen, einladen (Ggstz. removere), adhibito consilio (Ggstz. remoto consilio), Cic.: collegium praetorum, Cic.: Demosthenem, Cic.: medicum, Cic.: interpretes (Dolmetscher), Sall.: fratrem, Caes. – m. dopp. Acc., alqm patronum, arbitrum, Cic.: Siciliam testem, Cic. – bes. auch als Zuhörer zu einer Vorlesung zuziehen, einladen, Plin. ep. (s. Gierig Plin. ep. 1, 5, 4). – u. mit Advv. = jmd. irgendwie aufnehmen, behandeln, alqm liberaliter, Cic.: alqm severius, es strenger mit jmd. nehmen, Cic.: alqm victu ceterisque rebus quam liberalissime commodissimeque, Cic. – u. sic se adhibere in potestate, ut etc., sich benehmen, Cic.

    lateinisch-deutsches > adhibeo

  • 7 adhibeo

    ad-hibeo, buī, bitum, ēre (ad u. habeo), hinhalten, I) im allg., hinhalten, hinwenden, hinrichten, huc adhibete aures, Plaut.: vultum ad alqm, Ov.: tibias ad os, Gell.: medicas manus ad vulnera, auflegen auf usw., Ov.: manus genibus, mit den Händen umschlingen, Ov.: u. im Bilde, manus vectigalibus, Hand legen an usw. = sich vergreifen an usw., Cic.: alteri calcaria, alteri frenos, den Sp. einlegen, den Z. ansetzen (bildl.), Cic. – vincula captis, anlegen, Ov. – m. abstr. Objj. amorem procul, fernhalten, Plaut.: vostrum animum adhiberi volo, Plaut.: animos adhibete (als Parenthese), merket auf, Verg. u. Ov.: adhibete animos (merket auf) et mentes vestras, non solum aures, ad haruspicum vocem admovete, Cic.: vacuas aures mihi et te (= animum tuum) adhibe veram ad rationem, leih mir ein müßiges Ohr u. merk auf die Lehre der Wahrheit, Lucr.: adh. vocem precesque, laute Bitten anbringen, Tac.
    II) insbes.: A) zu etw. als Beigabe, als Beihilfe usw. dazunehmen: a) eine Sache: ad panem nihil praeter nasturtium, Cic.: tympanum, Plaut. – m. abstr. Objj., etw. zu etw. hinzuziehen, mit etw. verbinden, vereinigen, ad domesticum morem hanc a Socrate adventiciam doctrinam, Cic.: quattuor initiis quintam naturam, Cic.: studio adhibito atque usu, Cic. – b) eine Pers. einem beigeben, quemquam he-
    ————
    redem fratri, ICt.
    B) zu einem bestimmten Zweck hinhalten, d.i. a) einen Ggstd. (Sache od. lebendes Wesen) als Mittel an jmd. od. etw. hinrichten, ihm entgegenbringen, jmdm. od. einer Sache beibringen, bei jmd. od. etw. in Anwendung bringen, anwenden, verwenden, nehmen, u. eine Denk- u. Handlungsweise gegen jmd. od. bei etw. üben, beweisen, zeigen, odores ad deos, ut etc., Cic.: orationem ad vulgus, richten, Cic.: u. so alci sermonem, Cic.: dis cultus, honores, preces, Cic.: alci fictum ad eius voluntatem sermonem, jmdm. entgegenbringen (auftischen, damit aufwarten), Cic.: aegro medicinam, Cic.: alci consolationem litteris, Cic.: alci vim, antun, Cic.: nutrices puero, Gell.: omnes illi motus, quos orator adhibere volet iudici, Cic. – officium erga alqm, reverentiam adversus deos, Cic.: saevitiam in famulos, Cic. – nutrices ad praebendum lactem. Gell.: omnes machinas ad tenendum adulescentem, Cic.: plus studii, quam ille, ad dicendum, Cic.: et tempus et diligentiam ad considerandas res, Cic. – equum admissurae, nehmen zur usw., Col.: morbis remedia od. curationes, Cic.: modum vitio, sumptibus, ein Maß setzen, Cic. u. Suet.: memoriam contumeliae, ein G. haben für usw., Nep.: belli necessitatibus patientiam, Ausdauer zeigen für usw., Liv. – u. mit in u. Abl. = in od. bei etw., iambum in fabulis, Cic.: sermonem in poculis, führen, Cic.: in
    ————
    amicorum periculis fidem et diligentiam, Cic.: in me consolando non mediocrem ipse animi dolorem adhibuisti, Cic.: u.m. bl. Acc., tantum cibi et potionis, ut etc., Cic.: studium atque aures (= aurium iudicium), Cic.: modum quendam, Cic.: fidem, Redlichkeit zeigen, üben, Plaut. u. Cic. – b) eine Pers. zu etwas (als Helfer, Beistand, Berater, Teilnehmer) heranziehen, zuziehen, zulassen, Dianam ad partus, Cic.: alqm ad ministerium dapemque, Liv.: alqm in partem periculi, Ov.: alqm in auxilium, Iustin. – so bes. alqm in od. ad consilium, ad deliberationem, zur Beratung ziehen (zuziehen), zulassen, zu Rate ziehen, Cic. u. Caes.: u. so alqm consilio, Caes. – alqm in convivium, zur Tafel ziehen, Cic.: u. so alqm convivio, Liv., cenae, Suet.: servum honoris causā mensae suae die festo, Col.: penates epulis, Verg.: u. alteris te mensis deum, von der Libation beim Nachtisch, Hor. – dah. oft bl. adhibere alqm, jmd. als Helfer, Berater, Verteidiger, Teilnehmer, Augen- u. Ohrenzeugen, Begleiter, Zuhörer zuziehen, zur Mitwirkung heranziehen, zu Hilfe nehmen, zur Hilfe brauchen, vorführen, mitnehmen, od. -bringen, einladen (Ggstz. removere), adhibito consilio (Ggstz. remoto consilio), Cic.: collegium praetorum, Cic.: Demosthenem, Cic.: medicum, Cic.: interpretes (Dolmetscher), Sall.: fratrem, Caes. – m. dopp. Acc., alqm patronum, arbitrum, Cic.: Siciliam testem, Cic. – bes. auch als Zuhörer
    ————
    zu einer Vorlesung zuziehen, einladen, Plin. ep. (s. Gierig Plin. ep. 1, 5, 4). – u. mit Advv. = jmd. irgendwie aufnehmen, behandeln, alqm liberaliter, Cic.: alqm severius, es strenger mit jmd. nehmen, Cic.: alqm victu ceterisque rebus quam liberalissime commodissimeque, Cic. – u. sic se adhibere in potestate, ut etc., sich benehmen, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adhibeo

См. также в других словарях:

  • De lege ferenda — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Ex aequo et bono — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Liste lateinischer Rechtsbegriffe — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Rechtslatein — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der griechisch/römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken …   Deutsch Wikipedia

  • Latein im Recht — Traditionell werden Rechtsgrundsätze gern durch lateinische Begriffe oder Wendungen ausgedrückt. Sie sind teilweise aus der römischen Antike überliefert, da insbesondere das deutsche Zivilrecht in wesentlichen Bereichen auf dem antiken Römischen… …   Deutsch Wikipedia

  • mettre — Mettre, Ponere. Il vient de Mittere, par syncope et antiptose, Inde Mittere in possessionem. Mettre en possession. Mettre à bord, Naues ad terram applicare, Appellere nauem. Mets toy à dextre, Concede ad dexteram. Mettre à feu et à sang, Incendia …   Thresor de la langue françoyse

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MYRTUS — arboris nomen, quoe in Euiopae citeriorei caelo, quod a Cerauniis montibus incipit, primum Circeiis, in Elpenoris tumulo, visa tradidtur, Plin. l. 15. c. 29. Fuitque, ubi nunc Roma est, antequam Roma conderetur. Quippe ita traditur: myrteâ… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • cure — I. Une Cure, ou paroisse, Curionatus, Curia, Paroecia, Sacerdotium paroeciarum. II. Cure, ou guarison, Curatio. III. Cure, vient du Latin Cura, et signifie tantost Souci, Soing: Tantost l administration d une paroisse, La cure de Saint Germain,… …   Thresor de la langue françoyse

  • faire — Faire, act. acut. Vient de l infinitif Latin Facere, ostant la lettre c. Facere, agere. L Italien syncope, et dit Fare. Faire de l argent à son creancier, Pecunias conquirere ad nomen eradendum ex tabulis creditoris. Faire argent, Conficere… …   Thresor de la langue françoyse

  • plaisir — en François se prend pour un bien fait, pour une chose fort agreable, et pour recreation, joyeuseté ou passetemps. Plaisir mondain et charnel, Voluptas. Mon plaisir ou soulas, Meum suauium, Quid agitur? Mea voluptas. A mon plaisir, Ex sententia,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»